Zaterdag 7 november oktober : dag 198
Deze week is het al een heel heftige en vermoeide week geweest. Louise heeft enorm veel last van haar cortisone. De chemo doet ook goed zijn werk, dat zien we aan de daalende waarden van haar bloed.
Dinsdag is haar voorlaatste vincristine chemo gegeven. Dit was vorige keer het moment dat haar haren zijn beginnen uitvallen.
Ze heeft bloedplasma bijgekregen en hopelijk sterkt haar dit wat aan om ook volgende dinsdag haar chemo te krijgen.
Thuis is het vooral zetel hangen, huilen en eten. Meer gebeurt er op deze moment niet. Haar mobiliteit gaat snel achteruit. Zo is ze al een aantal keer door haar benen gezakt en gevallen.
De nachten bestaan uit veel wakker zijn en Louise dat uiteindelijk dan toch tussen ons in slaapt. Haar angstgevoelens nemen de overhand en dat is het laatste wat we willen. Ze moet weten dat we er steeds zijn voor haar en we willen haar een geborgen gevoel geven.
De cortisone zijn we aan het afbouwen en zondag ochtend is de laatste dosis. Wat hebben we hier naar uitgekeken. Hopelijk zwakken de nevenwerkingen snel af zodat we onze lieve energieke dochter terug hebben.
Deze ochtend zag ik enkel haartjes op haar kussen liggen. Ze heeft terug nieuwe donshaartjes en al wat langere haartjes. Ik wist dat ze terug zouden uitvallen maar toch gingen er weer rillingen over mijn rug. Af en toe vraagt ze wanneer haar haartjes terug zullen zijn, en nu gaat het nog langer duren. Je weet dat dit gaat gebeuren maar toch denk je dat het deze keer misschien niet zal zijn. We zullen zien hoeveel haren er deze keer overeind blijven.
Reactie plaatsen
Reacties
😘❤️😘