We zijn vertrokken: week 38

Donderdag  28 januari : dag 271

Heel nerveus ben ik samen met ons Louise woensdag naar het ziekenhuis  in Bornem vertrokken.

De eerste keer in Bornem aanprikken van  haar Port a cath en misschien starten met de onderhoudsfase.

Aangekomen bracht ze meteen al mensen aan het lachen. In de inkomhal van het ziekenhuis staat er iemand om je de weg te wijzen. Deze man vroeg of we een afspraak hadden , nog voor ik den kans had om te antwoorden zei Louise al ja, ja. Stom verbaast keek ik naar de man en lachte even. Door steeds bij volwassenen te zijn neemt ze ook de manier van antwoorden over. En weet ze welk antwoord op welke vraag te geven.

Doordat ze soms nogal hevig kan zijn vroeg ik haar om mij goed te volgen en te luisteren. Maar natuurlijk mama ( met haar hoofdje scheef en de ogen al rollend naar boven) , nu was het de mevrouw achter de balie die begon te lachen.

Volgende halte de inschrijving . Als een groot meisje neemt ze plaats op de stoel naast mij. Ze vraagt even ter bevestiging of ze flink is en neemt haar armbandje en stickers aan. Ooh danku, daag. Op 10 min tijd heeft ze 3 mensen aan het lachen gekregen en verbaast doen kijken naar haar.

Voor de rest was het een warm onthaal op het Dagziekenhuis. Ze zijn het niet gewend om kindjes over de vloer te krijgen dus staat ze in het midden van de belangstelling. Wat geniet zij ervan, alsook de verpleegkundigen. Deze roepen ons na of wuiven met z’n allen vanachter het raam. Ze noemen haar al de mascotte van de dagkliniek.

Het aanprikken van de Port a cath ging vlekkeloos. Heel snel en met niet al teveel tranen. Een uurtje voor dat we vertrekken breng ik een verdovende zalf aan, hierdoor voelt ze de prik niet.

Eenmaal thuis was het wachten tot ik telefoon kreeg van de kinderarts die op haar beurt contact had gehad met onze oncoloog. We mogen starten!!!!!

EINDELIJK !
Eindelijk de laatste (lange) fase. Nog een zware fase maar met vrijheid en ademruimte voor ons als gezin. Drukke tijden doordat ik binnen 11 dagen terug ga werken.

Maar we gaan kijken wat het geeft. Het is in elk geval heel spannend.
Ik ga Louise moeten missen, Louise gaat mij moeten missen. We zullen ons beide enorm moeten aanpassen . 

Er zijn gezonde zenuwen en toch wat kleine angst gevoelens.

Maar eerst en vooral nog 11 dagen genieten van het samen zijn. En natuurlijke Louise haar derde verjaardag.

Onze kleine meid die al 3 kaarsjes mag uitblazen. We gaan samen onze sterke meid haar verjaardag zo fijn mogelijk maken .

Nog een weetje, het watervrees is al lang verledentijd. Elke dag badkamer onderwater is wel terug een feit.