Radiostilte: week 24 & 25

Vrijdag 9 oktober   : dag 168

We lopen naar het einde van ons Louise haar pauze dagen.

Die rust dagen kwamen voor zowel onze klein meid, als voor ons op het juiste moment.

Vooral de eerste week was voor mij wat een moeilijke week. Alle informatie van de komende  1,5 jaar wat laten bezinken. Even een serieus dipje gehad. Louise daar en tegen die laat het allemaal niet teveel aan haar komen. Vrolijk rond huppelend heel de dag want gewoon stappen dat is niet haar doen.

We zien ook steeds meer wat een sterk karakter ze heeft. Op geen enkel moment of tegenover niemand zal ze zich zomaar gewonnen geven. Heerlijk en vermoeiend dezelfde tijd.

We zijn in de afgelopen weken 2 maal op controle moeten gaan in het ziekenhuis van Bornem.

Dit was steeds een heel stresserend bezoek.
Door die verschrikkelijke nieuwe methode van haar kathetverband natuurlijk. 
De verpleeggroep vanuit Uz Gent (Koester) kwam steeds naar Bornem om de nieuwe handelingen aan te leren aan het verplegend personeel van de dagkliniek.

De eerste week was haar verwijderen van de oude plakker een heel gevecht. Louise die enerzijds enorm angstig was en het verband dat niet los kwam anderzijds zorgden al voor een moeilijke start. Onder haar verband was er wat irritatie van de kleefpleister. We moesten alles verder in het oog houden en rapporteren hoe het de volgende keer was.

Naargelang Louise zich thuis aan het bewegen was, kloeg ze af en toe van pijn ter hoogte van haar verband. Het insteekpunt van de katheter is nu zichtbaar maar dit maakt het ook minder beschermt. Al dit belemmerde haar niet om ons beet te nemen en energiek het huis op stelten te zetten.

We hebben enorm veel met haar gelachen. Bij alles wat ze zegt of doet heeft ze zo een uitgesproken mimiek. Dit resulteert in hilarische momenten.

Dit is iets wat ik veel meer koester, de meest onnozele, de meeste lieve en tedere momenten. Ik sluit deze meer in men hart dan voordien. Stil staan bij de dingen die we hebben meegemaakt maar ook bij de dingen die we nog gaan doen of gaan doormaken. Af en toe is kijken naar wat we hebben, blij zijn met wat we hebben.

Louise moest deze dinsdag terug op controle. Als ik er nog maar aan terug denk, komen de zenuwen al naar boven.

Die verdomde nieuwe katheterverband. Zodra onze meid wist dat het weer deze moment was begon ze meteen in verdegingsmodus. Ze wou niet dat de verpleegkundigen aan haar verband kwamen. 
Het verwijderen ging zachtjes en ze houden enorm rekening met haar angsten. Maar zodra de pleister eraf was, zagen we dat het enorm rood zag. 
Dan kwam het ontsmetten. Ik was aan het wachten tot ze begon te huilen dat ze zou vergeten te ademen. Haar benen begonnen te trillen, ze begon te huilen en ja daar was het weer de beangstigende ‘breath holding spel’. Ze stopte met ademen en haar lipjes werden al wat blauw. We weten hoe we moeten reageren maar toch blijft het steeds verschieten. Het was een hel voor haar. Zo rood dat haar kleine lijfje zag. Allemaal kleine wondjes en zo veel pijn door de alcohol in de ontsmetting. Mijn moederhart kon dit echt niet aan.

De verpleegkundigen van Bornem wouden meteen verder verzorgen en het zo snel mogelijk op een betere manier haar verband verwisselen dat ze terug tot rust kon komen. De verpleegkundige van uz Gent moest eerst bellen om een akkoord te krijgen welk soort kleefpleister er nu gebruikt moest worden.

Mijn kind moest blijven stil liggen met een opgezwollen rode borstkas en ik kon haar niet tegen mij knuffelen.

Na een hele poos, was er dan het besluit dat er terug een plakker op moest maar een anti allergische. Dus op die rode pijnlijke huid moest terug een plakker i.p.v. even te laten rusten met een compres eronder. Mijn mama/verpleegkunde rol was even in protest.

Louise vol verdriet, pijn en vertrouwen -80% en een mama die volliep van de zenuwen/kwaadheid, vertrokken terug naar huis.

Toch wel even aan de verpleging van het dagziekenhuis in Bornem een dank. Ondanks dat ze bijna nooit kindjes op bezoek krijgen passen ze zich enorm goed aan en voelen wij ons er heel welkom. De speculaasjes die er liggen zijn na Louise haar komst voor de helft weg.

We gaan nu nog even genieten van paar dagen geen ziekenhuis bezoeken en hopen op een meevallende volgende periode.